16. maj zasigurno je jedan od najsvjetlijih i najbitnijih datuma u historiji Gornje Tuzle. Tog datuma 1992. godine formiran je Samostalni odred Gornja Tuzla. U to vrijeme kada je Gornja Tuzla već bila okružena četničkim jedinicama i jedinicama JNA, Gornjotuzlacima je stigao ultimatum na predaju oružja.
Kao nikada do tada probudio se prkos, inat i patriotizam ljudi ovog kraja. Odred je nastao iz jedinica Ratne policijske stanice, pripadnika Lovačke organizacije, članova Patriotske lige, MOS-a te dobrovoljaca. Iako slabo naoružani, ovi najhrabriji sinovi stali su u odbranu svojih domova i porodica.
Glavnina jedinica se organizuje na lokaciji Gudelj. Odred dobija odrednicu „ Samostalni „ , a dužnost komandovanja preuzima Ćazim Mušanović. Odred su sačinjavale dvije čete, prva i druga. Prva četa pod komandom Hazima Hadžiabdića je preuzela odbranu južnog dijela Gornje Tuzle, dok je druga četa pod komandom Muhameda Memiševića – Hansa, preuzela odbranu sjevernog dijela.
Tih dana 1992. godine je došlo je do pojačanog odziva Gornjotuzlaka u Odred tako da se uspostavlja linija od Hafizovog Brda, Poloma, Dragčina, Tursunovače, Ćeteništa do Tetime, kojom se zaustavljaju napadi neprijateljskih jedinica.
Organizovanjem Armije BiH, Drugog korpusa, Samostalnom odredu Gornja Tuzla se pripaja četa Patriotske lige i tako dobija formaciju pod nazivom Prvi mehanizovani bataljon Gornja Tuzla.
Ratni put Samostalnog odreda Gornja Tuzla bio je buran, težak, mukotrpan, ali veoma značajan za odbranu cijele Bosne i Hercegovine. Odred je na svom ratnom putu učestvovao na svim ratištima sjeveroistočne Bosne i šire kao što su Teočansko, Vozućko, Gradačačko, Brčansko, Sarajevsko, Olovsko, Bihaćko i druga ratišta.
Nažalost, cijena odbrane Gornje Tuzle, Tuzle i BiH, su 43 poginula borca i šehida diljem ratišta, 40 civilnih žrtava rata, 65 ratnih vojnih invalida, i velika materijalna šteta.
