Tokom Viktorijanskog doba (19. stoljeće), Britansko carstvo je bilo na svom vrhuncu – zauzimalo je četvrtinu zemaljske kugle, a sama Britanija je bila najbogatija zemlja na svijetu. No, uprkos velikom bogatstvu, većina ljudi je živjela u jako lošim uslovima.
U tom vremenskom periodu, smrtnost djece bila je jako visoka, trećina svih beba je umirala prije prvog rođendana, a prosječni životni vijek je bio tek 40 godina. Pored svih problema s kojim su se ljudi tada susretali, tu su bile i česte epidemije raznih smrtonosnih bolesti, koje su s vremena na vrijeme ubijale veliki broj ljudi u selima i gradovima. Mnogi roditelji iz tog doba nisu bili dovoljno bogati da priušte fotografisanje (živog) djeteta ili nekog drugog člana porodice, pa su tako morali fotografisati mrtve ljude prije nego ih pokopaju – jer to je bio jedini način da sačuvaju sjećanje na njih u obliku fotografije.
Većina fotografa je obavljala svoj posao časno, no, neki fotografi, poput William Hopea, (čije su ‘fotografije duhova’ prikazane u članku), počeli su iskorištavati ovu situaciju i tvrditi da oni mogu uslikati čak i duhove preminulih.
William Hope, čovjek koji je “fotografisao duhove”
Set fotografija duhova William Hopea, jednog od najpoznatijih fotografa koji su slikali duhove, je pronađen u prašnjavom ćošku jedne knjižare u engleskom selu, a kao što se može i očekivati – jedni su povjerovali u autentičnost, dok su skeptici fotografije odmah proglasili lažnim.
Hope se sasvim slučajno počeo baviti ovom profesijom. Jednom prilikom je fotografisao svog prijatelja, a kada je pogledao fotografiju, na njoj je ugledao ‘duha’. Uskoro je formirao Crewe Circle, skupinu od 6 fotografa koji su se bavili istim zanatom, i nakon što su dobili dozvolu od Crkve, počeli su fotografisati duhove diljem zemlje.
Hope je preselio u London 1920. godine gdje je postao i profesionalni medij. No, kontroverze oko sablasnih fotografija su rasle, a uskoro se cijeli Crewe Circle smatrao skupinom šarlatana koji zarađuju na tuđoj nesreći.
Razotkrivanje šarlatana
Istina je da Williama Hopea niko nije zavanično uspio diskreditovati za vrijeme njegovog života, ali su zato mnogi drugi ‘fotografi duhova’ uhvaćeni na djelu i javno osramoćeni, a samim time i cijela njihova industrija.
William H. Mumler je bio prvi čovjek koji je započeo sa fotografisanjem duhova (1860), i to sasvim slučajno kada je primjetio da se na jednoj fotografiji on nalazi dva puta. Iako je znao da se radi od tehnici poznatoj kao double exposure (dupla ekspozura), on je odlučio da je zloupotrijebi i počne zarađivati na tuđoj nesreći. Mumler je počeo raditi kao medij, a usput je fotografisao ljude dodavajući negative njihovih voljenih (uglavnom koristeći druge fotografije kao osnovu). Mumlerova prevara je otkrivena nakon što su na fotografiji identificirani živi ljudi iz Bostona, koje je on predstavio kao duhove.
1920-ih godina, mnogi su radili na tome da razotkriju preostale fotografe duhova, a najistaknutiji lovac je bio Harry Price koji je istraživao parapsihologiju. Price je znao da William Hope koristi tehniku preklapanja: stavljanje jedne slike na drugu kako bi stvorio duplu ekspozuru, ali njegovo otkriće nije uništilo Hopeovu reputaciju.
Mnogi utjecajni ljudi su vjerovali da Hope zaista može fotografisati mrtve, i pružali su mu nesebičnu podršku. Jedan od najpoznatijih Hopeovih fanova bio je Sir Arthur Conan Doyle, čovjek koji stoji iza serijala Sherlock Holmes. On je odbio prihvatiti bilo kakav dokaz da je Hope bio prevarant, pa se lično trudio da očisti svu ljagu s njegovog imena – čak je napisao i knjigu The Case for Spirit Photography (1922) koja je podržavala fotografijsanje duhova.
Uz takvu podršku renomiranih ličnosti, Hope je nastavio sa svojim zanatom i trikovima sve do svoje smrti 1933. godine.
U svojoj knjizi Fifty Years of Psychical Research, Harry Price, koji je proveo većinu svog života istražujući paranormalne pojave, razotkrio je mnoge prevarante, i na kraju zaključio da “ne postoji valjani dokaz da je fotografija duha ikada proizvedena.”
(pixelizam)